1.Dlaczego terapia koherencji jest podejściem wartym poznania?
Myślę, że warto poznać terapię koherencji, gdyż jest ona bardzo świeżym i klarownym przykładem myśli konstruktywistycznej w psychoterapii. Jest to podejście bardzo przejrzyste zarówno teoretycznie – zorganizowane wokół zasady spójności symptomów z nieświadomymi, acz adaptacyjnymi konstrukcjami wymagającymi ich obecności, jak i na poziomie metodyki, w której, pracując doświadczeniowo, dążymy do odkrycia owych schematów, zintegrowania ich na poziomie świadomym i transformacji, tj. zmiany konstrukcji tak, by objawy takie jak depresja, lęk, obsesje, zaburzenia odżywiania itd. przestały mieć rację bytu. Przejrzystość i uniwersalność tego podejścia może być atrakcyjna dla przedstawicieli różnych szkół teoretycznych, zwłaszcza zaś dla tych osób, którym nieobca jest integracja w psychoterapii.
Interesujące w tym podejściu jest też to, że w trakcie terapii staramy się poprowadzić klientów przez kroki wymagane przez nasz mózg do przeprowadzenia procesu rekonsolidacji pamięci, który pozwala na trwałą zmianę wspomnianych konstrukcji nie tylko na poziomie poznawczym, ale przede wszystkim emocjonalnym. W tej kwestii pomocna okazuje się neuronauka, której odkrycia sprawiają, że jako terapeuci możemy być bardziej efektywni.
2.Co jest wyjątkowego , Twoim zadaniem, w tym podejściu?
2.Co jest wyjątkowego , Twoim zadaniem, w tym podejściu?
Sporo tej wyjątkowości w terapii koherencji:
Po pierwsze, jej twórcom – Bruce’owi Eckerowi i Laurel Hulley – udało się stworzyć terapię zorientowaną na głębię i krótkoterminową zarazem, co wciąż jest rzadkością.
Po drugie, metodyka tejże terapii zbudowana jest w pełni wokół wspomnianej zasady spójności symptomu z adaptacyjnymi konstrukcjami wymagającymi jego obecności. Owo założenie nie jest oczywiście niczym nowym w psychologii, gdyż sformułowali je już m.in. Jung, Satir czy Watzlawick, ale to terapia koherencji, bodajże jako pierwsza, przypisuje jej tak centralną rolę nie tylko w teorii, ale i w praktyce.
Po trzecie, cały proces terapeutyczny oparty jest na pracy doświadczeniowej, w której terapeuta prowadzi klienta (unikając jednak interpretacji) do odkrycia i zmiany docelowych konstrukcji.
Po czwarte, co dla niektórych może wydać się zaskakujące, nie przeciwdziałamy symptomowi, gdyż gdybyśmy to robili, nie moglibyśmy odkryć jego znaczenia, a zmiana polegająca na usunięciu samego objawu bez zmiany głębszych konstrukcji byłaby, według twórców tego podejścia, nietrwała.
Po piąte, terapeuta, o ile pracuje doświadczeniowo, ma sporą wolność w wyborze technik, które przeprowadzą klienta przez fazy procesu terapii, którymi są, kolejno, odkrycie nieświadomych konstrukcji, ich integracja na poziomie świadomym oraz transformacja zgodnie z zasadami procesu rekonsolidacji pamięci . Istotne jest to, by była to praca doświadczeniowa (nie zaś wyłącznie poznawcza), ale terapeuta może jednocześnie działać w zgodzie z własnym stylem prowadzenia terapii.
Po szóste wreszcie, niewiele podejść terapeutycznych zwraca tak wielką uwagę na odkrycia z dziedziny neuronauki, które mogą zwiększyć efektywność procesu zmiany. Tym ciekawsza jest zatem próba odwzorowania procesu rekonsolidacji pamięci w pracy z klientami w ramach terapii koherencji.
3.Skąd się wzięło Twoje zainteresowanie terapią koherencji?
3.Skąd się wzięło Twoje zainteresowanie terapią koherencji?
Moją „bazą”, jeśli chodzi o wykształcenie terapeutyczne, są psychoterapie konstruktywistyczne na czele z psychologią konstruktów osobistych George’a Kelly’ego. Podejście to było intensywnie rozwijane po śmierci amerykańskiego pioniera konstruktywizmu klinicznego i wciąż cieszy się dużą popularnością wśród praktyków i badaczy. Niemniej jednak, w terapii koherencji odnalazłem coś, czego brakowało mi w pewnym stopniu u Kelly’ego – intensywną pracę doświadczeniową pozwalającą na stosunkowo szybkie odkrycie konstrukcji kryjących się za objawami i ułatwiającą doprowadzenie do, opisanego już w latach czterdziestych przez Frencha i Alenxandra, korekcyjnego doświadczenia emocjonalnego, czyli trwałej, głębokiej zmiany na poziomie naszego „emocjonalnego mózgu”.
Istotna w terapii koherencji jest też dla mnie wierność konstruktywistycznemu spojrzeniu na psychoterapię i człowieka. Brak patologizowania objawów, wiara w sprawczość umysłu, a co za tym idzie optymizm co do możliwości zmiany, traktowanie klienta jako eksperta, a przede wszystkim przekonanie o tym, że każdy symptom ma głęboki sens w ramach subiektywnej konstrukcji rzeczywistości – wszystkie te założenia, spójne z moją własną wizją otaczającego nas świata (nie tylko terapeutycznego), są wyraźnie obecne w tym podejściu.
4.Do kogo jest skierowane szkolenie z terapii koherencji , które odbędzie się w WIP-ie?
4.Do kogo jest skierowane szkolenie z terapii koherencji , które odbędzie się w WIP-ie?
Do udziału w warsztacie zapraszam serdecznie psychoterapeutów, psychologów, pedagogów oraz osoby szkolących się w kierunku zawodu terapeuty.
5.Dlaczego warto wziąć udział w tym szkoleniu?
5.Dlaczego warto wziąć udział w tym szkoleniu?
Warsztat dwudniowy gwarantuje uczestnikom solidną podstawę teoretyczną i dużą dawkę praktyki – od analizy zapisu wideo sesji terapii koherencji, przez demonstrację na żywo, aż po ćwiczenia praktyczne w małych grupach, w ramach których każdy z uczestników wcieli się w rolę terapeuty, obserwatora i klienta.
6.Jak oceniasz , na ten moment, popularność, terapii koherencji w Polsce?
6.Jak oceniasz , na ten moment, popularność, terapii koherencji w Polsce?
Podejście to u nas dopiero raczkuje, ale spotyka się z bardzo ciepłym przyjęciem społeczności psychoterapeutów. Organizujemy coraz więcej warsztatów w różnych częściach kraju. Mam więc nadzieję, że, wraz z kolejnymi warsztatami i prezentacjami, zainteresowanie i chęć praktykowania terapii koherencji będą rosły.
Michał Jasiński - psycholog, psychoterapeuta w terapii indywidualnej, par i rodzin, doktorant Universitat de Barcelona. Pracuje w Międzynarodowym Centrum Psychoterapii Hestia, gdzie jest członkiem wielojęzycznego zespołu psychologów i psychiatrów. Specjalizuje się w nurcie psychoterapii konstruktywistycznej. Ukończył studia specjalistyczne z psychoterapii konstruktywistycznej na Universitat de Barcelona, studia podyplomowe z badań nad poznaniem i zachowaniem na tej samej uczelni, a także studia podyplomowe z krótkoterminowej terapii strategicznej na Universitat de Girona oraz kurs terapii narracyjnej w londyńskim Institute of Narrative Therapy. Jest wykładowcą stowarzyszonym Coherence Psychology Institute
Michał Jasiński - psycholog, psychoterapeuta w terapii indywidualnej, par i rodzin, doktorant Universitat de Barcelona. Pracuje w Międzynarodowym Centrum Psychoterapii Hestia, gdzie jest członkiem wielojęzycznego zespołu psychologów i psychiatrów. Specjalizuje się w nurcie psychoterapii konstruktywistycznej. Ukończył studia specjalistyczne z psychoterapii konstruktywistycznej na Universitat de Barcelona, studia podyplomowe z badań nad poznaniem i zachowaniem na tej samej uczelni, a także studia podyplomowe z krótkoterminowej terapii strategicznej na Universitat de Girona oraz kurs terapii narracyjnej w londyńskim Institute of Narrative Therapy. Jest wykładowcą stowarzyszonym Coherence Psychology Institute